Prącie nie może wtedy wycofać się do napletka (zału - pek), co grozi martwicą. Stulejka jest chorobą u 2-letniego psa rasy bok-ser. Śluzowo-ropna wydzie-lina gromadząca się przy uj-
zapytał(a) o 20:15 Etapy zapłodnienia u psa Jak następuje zapłodnienie u psa. W jakich warunkach i kiedy. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 18:05: Chcesz szczegółowo czy w skrócie?Zapłodnienie suki bez doszło do zapłodnienia suka musi być w odpowiednim momencie cyklu reprodukcyjnego. Okres rui zaczyna się gdy przysadka (gruczoł) rozpoczyna produkcję hormonu dojrzewania pęcherzyków, który powoduje, że jajniki zaczynają produkować pęcherzyki jajnikowe i hormon estrogen. Pod wpływem innego hormonu pęcherzyk dojrzewa i uwalnia komórki jajowe do jajowodu, gdzie potrzebują one około trzech dni aby całkowicie dojrzeć i być gotowe do przyjęcia plemnika. Wówczas suka jest gotowa dopuścić do siebie samca celem kopulacji i uzyskania w ten sposób jego nasienia do zapłodnienia komórek jajowych. Macica suki ma kształt litery Y, dwa tzw. rogi macicy zakończone jajowodami i część właściwą macicy połączoną z pochwą. Połączenie to jest bardzo ciasne (rozszerza się dopiero podczas rodzenia szczeniąt) i uwypuklone lekko do wnętrza pochwy. Ma to na celu chronić rozwijające się płody przed przypadkowym wypchnięciem w czasie aktywności samicy, pozwalając jej na całkowitą sprawność ruchów aż do chwili porodu. Jednocześnie to ciasne połączenie pochwy z macicą utrudnia to w jakiś sposób dotarcie nasienia samca do komórek jajowych znajdujących się w jajowodach. Samo złożenie nasienia w pochwie suki nie gwarantuje zapłodnienia komórek jajowych suki, bo nasienie nie jest w stanie dotrzeć samoistnie do macicy. Narządy te są ściśnięte na płasko poprzez inne, sąsiednie narządy wewnętrzne i poruszanie się w nich plemników było by bardzo utrudnione. Anatomia natury znalazła jednak na to odpowiedni sposób aby zapłodnienie suki odbyło się nadzwyczaj sprawnie. W tym celu penis samca psa ma specjalnie do tego przystosowane kształty. W stanie spoczynku psi penis znajduje się w napletku i zaopatrzony jest w kość prącia, która u dużych osobników może dochodzić do 15 centymetrów długości (sam penis, w czasie erekcji w pochwie ok. 25 cm ). Kość ta oraz smar poślizgowy wydzielany przez wewnętrzną błonę napletka nadzwyczajnie ułatwiają samcowi wprowadzenie prącia do pochwy suki. Wystarczy, że samiec nakryje samicę i trafi czubkiem penisa w waginę suki a prącie gładko wskoczy do jej pochwy. Gdy to nastąpi, mięśnie okrężne wokół ujścia pochwy zaciskają się powodując pełną erekcję samczego członka. Psi penis w czasie erekcji szczelnie wypełnia pochwę, dodatkowo u jego podstawy wytwarza się zgrubienie podobne do złożonej pięści, które szczelnie zamyka pochwę od środka i uniemożliwia parze rozdzielenie się podczas kopulacji i wypływowi nasienia na zewnątrz. Cały wytrysk nasienia składa się z trzech etapów. Pierwszy etap to wytrysk płynu prostaty, mający na celu oczyścić przewód moczowy. Występuje on już wtedy gdy samiec dopiero usiłuje wsunąć prącie do pochwy suki. Drugi etap to wytrysk spermy zawierającej plemniki. Występuje on dopiero wtedy gdy psi członek osiągnie całkowitą erekcję, wypełniając szczelnie suczą pochwę i uniemożliwiając nasieniu wypływ na zewnątrz. Jest to zaraz po tym jak samiec zsunie się już z suki i stanie obok niej lub obróci się do niej tyłem. Trzeci etap to opróżnianie gruczołów dodatkowych. Gruczoły dodatkowe dostarczają dużej ilości płynu, w którym plemniki mogą poruszać i stanowi ich odżywkę. Ten etap trwa nawet do jednej godziny, aż erekcja członka ustąpi i zwierzęta rozdzielą się. W ten sposób mieszanka plemników i płynu zostaje wtłoczona pod ciśnieniem do macicy i pozostaje tam bezpieczna i nie narażona na wydalenie, gdzie plemniki oczekują lub poszukują, kierując się sygnałem chemicznym ,dojrzałych komórek jajowych by je zapłodnić. Plemniki w takim środowisku mogą przetrwać do kilku dni czekając na kolejno dojrzewające komórki jajowe. Dojrzała komórka jajowa poprzez sygnały chemiczne wyczuwa najbliższy, pierwszy plemnik i otwiera dla niego swoją błonę by plemnik mógł do niej wniknąć. Podczas wnikania do komórki jajowej, plemnik odrzuca swój ogonek, który dotychczas służył mu do poruszania się. Gdy plemnik wniknie już do wnętrza komórki, błona zamyka się i nie przepuszcza już do wnętrza komórki innych plemników. Zapłodnienie wygrywa pierwszy plemnik. Zapłodniona komórka ulega podziałowi na więcej komórek i po kilkunastu dniach zagnieżdża się w jednym z rogów macicy, gdzie wkrótce wytworzy rozwijający się płód połączony z organizmem matki łożyskiem wczepionym w tkankę macicy. Płody rozwijają się w obu rogach macicy, tam gdzie powstały jaja, które zostały zapłodnione. Odpowiedzi No pies z suką podczas rui no i sex i tyle. Suczka jest w ciąży. Tak jak no u ssaków... EKSPERTDeliya odpowiedział(a) o 21:42 A co Cię to? Jak będziesz mieć rasowego psa, wygrasz konkursy i zainteresujesz się hodowlą to się dowiesz. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
U koni wyróżnia się 4 profile: prosty; szczupaczy; owczy; garbonosy; Profile głowy nie są istotne przy użytkowaniu. Często są to cechy osobnicze lub rasowe. U koni czystej krwi arabskiej pożądany jest profil szczupaczy. Idealne ucho powinno być skierowane lekko do przodu, być ruchome. Ze względu na kształt uszu wyróżniamy:
Ostatnia aktualizacja 7 maja 2022 r. Przez Weterynarze dla psów Smegma u psów, objawy i leczenieCo to jest smegma psa?Co powoduje smegma psa?Czy obszar prywatny mojego psa jest zainfekowany?Dlaczego mój pies liże swoją strefę prywatną?Dlaczego krew zawsze wypływa z prywatnej strefy mojego psa?Dlaczego strefa prywatna mojego psa jest zablokowana?Czy obszar mojego psa jest spuchnięty?Jaka jest wysypka na prywatnym obszarze mojego psa?Niektóre pasożyty lub infekcje skóry mogą również powodować wysypkę na napletku psa w obszarze to za guz, guzek lub narośl na prywatnym obszarze mojego psa?Istnieje wiele potencjalnych przyczyn. Oprócz:Pies Smegma i objawy infekcjiCzy Smegma jest problematyczna?Leczenie psa SmegmaJak czyścić psa Smegma w domu?Kiedy pies Smegma się zatrzymuje?Podsumowanie podsumowaniaCo powoduje psa Smegma? Smegma u psów, objawy i leczenie Pies smegma to dziwne uczucie dla miłośników zwierząt domowych i właścicieli psów, zwłaszcza gdy zauważą to na prywatnej przestrzeni swojego psa. Mimo to ważne jest, aby wiedzieć, jaki rodzaj psiej smegma wpływa na twojego psa. Co więcej, taki stan daje miłośnikom zwierząt i właścicielom psów dziwne uczucie, zwłaszcza gdy zauważą go na prywatnym terenie swojego psa. Mimo to bardzo ważne jest, aby wiedzieć, co to jest i jakiego rodzaju doznania lub podrażnienia przechodzi twój pies. Przyjrzyjmy się więcej na temat metod czyszczenia, leczenia i zapobiegania smegmie dla psów. Co to jest smegma psa? Dog Smegma to substancja składająca się z oleju i martwych komórek skóry oraz żółtej lub zielonej ropy, która czasami może wyciekać z prywatnego obszaru psa. Chociaż to wyładowanie jest normalne i rzadko jest powodem do niepokoju, możesz sprawdzić u weterynarza, czy Twój zwierzak stale liże okolice narządów płciowych. Po pierwsze, aby określić, kiedy coś poszło nie tak, ważne jest, aby wiedzieć, czego się oczekuje, jeśli chodzi o prywatną strefę Twojego psa. Załóżmy jednak, że twój pies regularnie liże okolice narządów płciowych, zwłaszcza jeśli nie jest wykastrowany. W niektórych sytuacjach bardziej wskazane jest zabranie psa do najbliższego lekarza weterynarii w celu zbadania przez niego. Co powoduje smegma psa? Po zewnętrznej stronie prywatnej części twojego psa znajdziesz cienką zewnętrzną warstwę zwaną pochewką - skórę i inne tkanki otaczające obszar prywatny, jeśli nie do góry. Jedną rzeczą, którą musimy zrobić, jest to, że zdrowy pies prywatny jest zarówno różowy, jak i może być czerwonawy. Spowodowane jest to głównie zakryciem błony śluzowej na prywatnej powierzchni psa. Czasami, na początku napletka na końcu prywatnego obszaru psa, może zbierać się niewielka ilość żółtego płynu lub zielonkawa i kolorowa wydzielina. Jest znany jako smegma i jest bardzo powszechny u zdrowych psów. Czy mój pies? Teren prywatny zainfekowany? Właściciele zwierząt często martwią się, że prywatna strefa ich psa jest zainfekowana. Czasami to, co możesz pomyśleć, że jest ropą – oznaką infekcji – to po prostu normalna smegma. Nawet zdrowe psy wytwarzają zaskakującą ilość smegmy i często liżą swoje prywatne okolice, aby ją usunąć. Jednak drenaż z napletka i nadmierne lizanie są również najczęstszymi objawami infekcji prącia i/lub pochewki, więc ustalenie, co jest normalne i potencjalnie problematyczne, może być trudne. Nie wahaj się, aby zawsze umówić się na wizytę u lekarza weterynarii, jeśli: Twój pies liże swoją strefę prywatną częściej niż zwykle Twój pies wydaje się niespokojny lub w inny sposób chory. Wyładowanie z jego prywatnego obszaru zwiększyło się lub zmieniło kolor. Dlaczego mój pies liże swoją prywatność obszar? Pies od czasu do czasu liże swoją strefę intymną, aby utrzymać ją w czystości i zdrowiu, a może po prostu dlatego, że czuje się dobrze. Niektóre psy mogą lizać praktycznie samostymulację w inny sposób, aż do uzyskania erekcji, nawet po wykastrowaniu. Najlepiej przeoczyć to zachowanie, chyba że zauważysz również problemy z prywatnością twojego psa obszar lub zmiany w jego ogólnym stanie zdrowia. Nadmierne lizanie, zwłaszcza związane z objawami, takimi jak zwiększony drenaż, ból lub letarg, może być również oznaką infekcji, urazu lub innych stanów wpływających na infekcję dróg moczowych lub układu rozrodczego psa. Pamiętaj, aby zawsze zadzwonić do weterynarza, jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości. Dlaczego krew zawsze wypływa z prywatnej strefy mojego psa? Widać krew pochodzącą z prywatnej okolicy psa z powodu urazów w okolicy prywatnej lub napletka, stanów wpływających na drogi moczowe (infekcje, guzy, kamienie pęcherza moczowego itp.), Zaburzenia krzepnięcia krwi i choroby gruczołu krokowego. Najbardziej prawdopodobnymi oczywistymi przyczynami krwawej wydzieliny z obszaru prywatnego u niewykastrowanego psa są łagodny przerost gruczołu krokowego (BPH), nienowotworowe powiększenie gruczołu krokowego psa z ekspozycją na testosteron. Weterynarz często może określić, czy pies ma: BPH przez wyczuwanie gruczołu krokowego podczas badania przez odbyt. Spryskiwanie wyleczy większość przypadków psiego BPH. Weterynarz powinien ocenić każdego psa, którego krew pochodzi z jego prywatnego obszaru. Dlaczego mój pies jest prywatny? obszar jest zablokowane? Psy będą miały sporadyczne erekcje, nawet po wykastrowaniu. Jeśli prywatna część Twojego psa w naturalny sposób staje się wzniesiona i widoczna przez pewien czas, ale potem powraca całkowicie zamknięta w napletek a wszystko inne wydaje się być normalne, prawdopodobnie nie masz się czym martwić w tym przypadku. Biorąc to pod uwagę, psy czasami mają uporczywą erekcję lub nie mogą schować obszaru prywatnego do napletka z powodu włosów otaczających obszar prywatny, problemów neurologicznych, choroby prostaty lub nieprawidłowości anatomicznych. Jeśli prywatny obszar Twojego psa jest przebarwione lub wysychają zwykle wilgotne tkanki, natychmiast udaj się z psem do weterynarza. W takich przypadkach bez natychmiastowego leczenia mogą wystąpić trudności z oddawaniem moczu i trwałe uszkodzenie okolic intymnych. Czy mój pies? obszar obszar spuchnięty? Prywatne okolice psa puchną podczas normalnej erekcji. Rozszerzenie Bulbus Gruczoł jest szczególnie zauważalny, ponieważ może powodować powstawanie znacznych guzów po obu stronach podstawy prywatnego obszaru psa. Dopóki spuchnięty obszar prywatny psa powróci do normalnego rozmiaru w ciągu około godziny, a pies wydaje się czuć dobrze w przeciwnym razie, nie jest potrzebne żadne leczenie weterynaryjne. Jeśli jednak obszar prywatny psa pozostaje powiększony przez dłuższy czas lub jeśli zauważysz inne niepokojące objawy, takie jak letarg, słaby apetyt, dyskomfort lub nieprawidłowe wydzielanie z napletka, powinieneś skontaktować się z weterynarzem po poradę. Problemy, takie jak infekcje, urazy i guzy, mogą również powodować obrzęk intymnej części psa. Jaka jest wysypka u mojego psa Teren prywatny? Pokryty skórą napletek otaczający psa Teren prywatny może rozwinąć się wysypka, tak jak każdy inny obszar ciała. Ponieważ napletek dotyka ziemi za każdym razem, gdy pies siada lub kładzie się, często styka się z pewnymi podrażnieniami, alergenami i owadami, które mogą również ugryźć. Niektóre pasożyty lub infekcje skóry mogą również powodować wysypkę na napletku psa w obszarze PRYWATNYM. Kąpiel psa w zimnej wodzie i łagodnym mydle może pomóc, jeśli wysypka u psa rozwinęła się z powodu kontaktu z alergenem lub środkiem drażniącym. Ciężkie wysypki powodują znaczny dyskomfort i utrzymują się dłużej niż jeden dzień lub 2 powinny zostać ocenione przez weterynarza. Co to za guz, guzek lub narośl na prywatnym obszarze mojego psa? Zwykle po obu stronach podstawy psa tworzą się grudki Teren prywatny podczas erekcji. Powinny one zniknąć po zakończeniu erekcji. Nierzadko zdarza się również znaleźć sutki na skórze po obu stronach prywatnego obszaru psa. Inne grudki, guzki/wyrostki, które utrzymują się na lub wokół psa prywatny obszar są zwykle nieoczekiwane. Mogą być związane z urazem, infekcją, obcym materiałem w napletku, stanem zapalnym, torbielami lub guzami. Istnieje wiele potencjalnych przyczyn. Oprócz: 1. Objawy napletka, w tym nowotwór (rak), uraz, ciało obce lub zapalenie okolicy intymnej/napletka (balanoposthitis). 2. Wady cewki moczowej, w tym nowotwór, uraz lub kamienie (kamienie). 3. Wady pęcherza moczowego, w tym infekcje, kamienie, stany zapalne lub nowotwory. 4. Nieprawidłowości w prostacie, w tym prostata (zapalenie gruczołu krokowego), nowotwór, powiększenie (hiperplazja), zakażenie lub zapalenie torbieli lub ropy. 5. Zaburzenia krwawienia, w tym liczba płytek krwi (trombocytopenia) lub zażywanie trutki na szczury (koagulopatia) 6. Nietrzymanie moczu (niezdolność do zatrzymania moczu) Ektopowy moczowód (nieprawidłowo ustawiony) lub dysfunkcyjny zwieracz (tkanka pełniąca funkcję portu regulującego oddawanie moczu) 5. Obecność wydzieliny z napletka jest najczęściej od łagodnego i stosunkowo nieszkodliwego zaburzenia do ciężkiej i śmiertelnej choroby (takiej jak koagulopatia) Pies Smegma i objawy infekcji Spotting Może to być obrzęk lub stan zapalny związany z obszarem napletka/prywatnym Nadmierne lizanie na obszarze prywatnym Wszelkie inne zrzuty Letarg Nagła gorączka Brak apetytu u psa Czy Smegma jest problematyczna?? Smegma psa może czasami być oznaką poważniejszych problemów; Poszukaj nieprzyjemnie pachnących wycieków, obrzęku pęcherza, nadmiernego lizania lub kapania. Nawet jeśli pomylimy niektóre poważne problemy z normalną smegmą, konsekwencje również będą poważne. Każda z tych funkcji może wskazywać na: Infekcja dróg moczowych lub zapalenie pęcherza moczowego. Infekcje bakteryjne. Guzy, urazy lub kamienie w moczu. Alergie wpływające na skórę. Problemy ze zdrowiem reprodukcyjnym. Zaogniony obszar prywatny. Urazy zewnętrzne. Zaburzenia prostaty. JEŚLI W JAKIMKOLWIEK MIEJSCU ZAUWAŻYSZ JAKIEKOLWIEK NIETYPOWE OBJAWY, KTÓRE DOTYCZĄ CIĘ, NALEŻY SKONTAKTOWAĆ SIĘ Z LEKARZEM WETERYNARII JAK NAJSZYBCIEJ. Leczenie psa Smegma W większości przypadków smegma nie wymaga żadnej formy leczenia. Załóżmy jednak, że twój pies stale liże swoje genitalia lub ma obfite upławy. W takim przypadku zawsze powinieneś przebadać swojego psa u weterynarza, który wykona również następujące czynności: Pomoże w przeprowadzeniu pełnego badania fizykalnego Twojego zwierzaka i dołączy pełny i dokładny raport z badania okolicy genitaliów Twojego psa. Przeprowadzi również badania przesiewowe, w tym pełną morfologię krwi, w celu wykrycia infekcji lub stanu zapalnego. Pobierz wydzielinę do cytologii (komórki) i hodowli bakteryjnej. Twój lekarz weterynarii dokona przeglądu prześwietleń brzucha Twojego psa pod kątem nieprawidłowości prostaty. Przeprowadzi również USG, aby dokładniej zbadać brzuch psa. Jak czyścić psa Smegma w domu? Należy zawsze pamiętać, że obserwacja i czystość są kluczowe przed rozpoczęciem czyszczenia psiej smegmy. Jest to zasadniczo uważane za nagromadzenie złych rzeczy wokół jego prywatnego obszaru. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo zdrowy pies, który kąpie się na czas i utrzymuje higienę, będzie miał mniejsze szanse na takie odkryto tutaj unikalnej metody czyszczenia, ale; Oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby wyczyścić wrażliwe części psa. Do rąk można używać miękkich lub chirurgicznych rękawiczek, aby wszelkie bakterie lub infekcje były poza zasięgiem rąk i ciała, jeśli jakiekolwiek bakterie lub infekcje mogą być poza zasięgiem. Weź wilgotną bawełnianą szmatkę, aby wyczyścić przepełniony obszar smegmy od dołu. Użyj chusteczek dla szczeniąt, jeśli są one dostępne, aby wyczyścić dotknięty obszar, lub możesz również użyć chusteczek dla niemowląt. Pamiętaj, aby wziąć miskę pełną letniej wody, aby delikatnie wyczyścić obszar, a pies może nawet poczuć się lepiej, jeśli wlejesz letnią wodę. W przypadku samców delikatnie odsuń pochewkę, aby odsłonić strefę intymną. W przypadku kobiet odciągnij fałdy pochwy. Użyj najlepszej opcji (zwykłej wilgotnej ściereczki, ściereczki dla szczeniąt lub ciepłej słonej wody), aby usunąć przepełnioną smegmę. Dokładnie wypłucz swoje genitalia, ale upewnij się, że żadne chemikalia ani mydła nie przedostaną się do Twojej prywatnej strefy. Delikatnie osusz obszar (użyj czystej lub specjalnej szmatki) Kiedy pies Smegma się zatrzymuje? Pies Smegma jest naprawdę dobry, zwłaszcza podczas stosunku; smegma działa jak smar do regularnych stosunków i tak naprawdę nie powinna całkowicie przestać. Utrzymywanie psa w stanie kastracji w celu zmniejszenia ilości wytwarzanej przez niego sigma jest najlepszym sposobem na uniknięcie budowania smegmy. Aby zapobiec infekcji, niektórzy znaleźli suplement zawierający zieloną herbatę, znaną ze swoich właściwości antybakteryjnych, która może być pomocna, ponieważ zawsze najlepiej jest najpierw zasięgnąć pomocy medycznej i postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii przed zaoferowaniem jakiegokolwiek leczenia. Umów się na wizytę u weterynarza, jeśli masz obawy dotyczące zdrowia Twojego psa Teren prywatny. Podsumowanie podsumowania Co powoduje psa Smegma? Smegma to rodzaj białej, tandetnej i tłustej substancji, która gromadzi się na powierzchni psiej skóry. Można go również znaleźć u innych ssaków, takich jak koty i gryzonie. Główną przyczyną produkcji smegmy są gruczoły łojowe. Po raz pierwszy został odkryty przez holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck w 1838 r. Nazwał go „sperma"Lub"smegma“. W 1839 francuski zoolog Henri Milne-Edwards opisał ją jako „żółtawą wydzielinę”, która składała się z kwasów tłuszczowych, białek i lipidów. Weryfikacja faktów Staramy się dostarczać miłośnikom zwierząt najnowsze cenne informacje z dokładnością i uczciwością. Jeśli chcesz dodać do tego posta lub reklamować się u nas, nie wahaj się dotrzeć do nas. Jeśli zobaczysz coś, co nie wygląda dobrze, Skontaktuj się z nami! Numer referencyjny: Wyświetleń: 21,958
Jak długie powinny być pazury psa? Długość odpowiednia do psich paznokci. Jeśli pazury psa są zbyt długie, usłyszysz, jak stukają, gdy pies chodzi po twardych powierzchniach. Decyzja, czy paznokcie Twojego psa są za długie, jest dość prosta. Pazury nie powinny wystawać ponad podkładkę i nie powinny dotykać ziemi podczas stania.
Strona główna > Zwierzoblog > Guz weneryczny u psów (mięsak weneryczny (TVT)) – sposób rozprzestrzeniania i objawy Nowotwór to patologiczna tkanka, która powstaje przez niewłaściwy podział komórek. Jednak czy wiesz, że Twój pies może się nim zarazić poprzez kontakt z innym przedstawicielem swojego gatunku? Jednym z takich nowotworów jest guz weneryczny u psów. Dotyczy on głównie młodych zwierząt w okresie reprodukcyjnym niezależnie od płci czy rasy. Dowiedz się, w jaki sposób się rozprzestrzenia i jakie daje objawy. Guz Stickera, TVT, czyli Trasmissible Venereal Tumor lub ziarniniak weneryczny – takie określenia można spotkać na jednego z najbardziej znanych nowotworów narządów płciowych. Jego popularność wynika przede wszystkim z jego łatwego sposobu rozprzestrzeniania się między zwierzętami, zwłaszcza młodymi i aktywnymi seksualnie. Jednak to nie jedyne jego cechy charakterystyczne. Guz weneryczny u psów – jak dochodzi do zakażenia? Ziarniniak weneryczny jest przenoszony głównie drogą płciową zazwyczaj podczas kopulacji. Dlatego uważa się, że jego głównymi roznosicielami są męskie osobniki. Dlatego jest to choroba, która często występuje w gorących klimatach, tam gdzie nie ma kontroli nad rozrodczością psów oraz w schroniskach. Jednak nie zawsze musi dochodzić do aktu seksualnego, aby zwierzę się zaraziło. Wystarczy, że pies poliże lub dotknie guza. Oznaki zakażenia pojawiają się niezwykle szybko. Już po 60 dniach od kontaktu z nosicielem u 90% chorych zwierząt rozwijają się wszystkie objawy kliniczne. Objawy guza Stickera u psów – po czym rozpoznać psi nowotwór narządów płciowych? Boisz się, że Twój pies zaraził się guzem wenerycznym? Pamiętaj, że nowotwór obejmuje głównie prącie lub napletek (u osobników męskich) i pochwę lub wargi sromowe (u suk). Rzadziej zmiany mogą wystąpić na nosie lub kufie. Ich rozpoznanie jest bardzo łatwe. Guz zazwyczaj ma kształt kalafiora i może osiągać wymiary od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów. Może występować samodzielnie lub w grupach, mieć ubytki, krwawić lub kruszyć się. Towarzyszą mu często: tymczasowy lub stały wypływ płynu surowiczego podbarwionego krwią z prącia lub przedsionka pochwy,obrzęk napletka,nietypowe oddawanie moczu lub problemy z mikcją. Pies może także intensywnie wylizywać sobie okolice narządów płciowych w tym czasie. Oprócz tych objawów, zazwyczaj nie występują inne oznaki typowe dla nowotworów, jak pogorszenie stanu zdrowia lub wyników krwi, pod warunkiem, że choroba nie trwa długo i nie doszło do zakażenia lub przerzutów na inne narządy. Leczenie guza wenerycznego u psa – czy zwierzę ma szansę wyzdrowieć? Ziarniniak weneryczny jest specyficznym guzem, który nie wywołuje w organizmie natychmiastowej odpowiedzi immunologicznej. Układ odpornościowy "zauważa" obecność jego komórek dopiero po pewnym czasie i przez co możliwa jest spontaniczna remisja choroby bez wsparcia specjalistów. Jednak czekanie na ustąpienie choroby jest dość ryzykownym zachowaniem. Korzystniej jest podjąć odpowiednie leczenie. Niektóre z nich gwarantują nawet 95% sukcesu. Jedną z podstawowych metod jest wycięcie guza razem ze zdrowymi tkankami. Jednak badania wykazały nawrót choroby od 20 do 60% przypadków. Skuteczniejsza jest chemioterapia z użyciem winkrystyny lub jako połączenie z doksorubicyną. W rezultacie remisji ulega od 90 do 95% przypadków. Co ciekawe, po wyleczeniu lub remisji, zwierzęta mogą normalnie się rozmnażać bez ryzyka zakażenia. Jeśli zauważyłeś zmiany na narządach płciowych swojego pupila, nie zwlekaj, tylko odseparuj go od innych zwierząt i jak najszybciej umów się na wizytę. Dzięki temu zapobiegniesz rozprzestrzenianiu się tej bolesnej choroby i uchronisz przed nią inne czworonogi! Literatura: Ververidis Boscos Zakaźny guz weneryczny (TVT) i bruceloza psów – subtelne zagrożenieRogers Walker Dillon Transmissible venereal tumor: a retrospective study of 29 cases Autor Ostatnie wpisy Przeciętna długość życia psa w domu, wynosi 10-13 lat. Odchylenie w dużym lub mniejszym boku zależy od cech rasy, zdrowia, odżywiania i stylu życia. Rasy i wielkości . Im większa wielkość zwierzęcia, tym mniej będzie żył.
Proces oogenezy, czyli tworzenia komórek jajowych, zaczyna się juz w życiu płodowym - nasza suczka zanim się urodzi, nosi juz w sobie kilkaset tysięcy "zawiązków" przyszłych komórek jajowych, polowa z nich ulega jednak zanikowi przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej przez sukę następuje dalszy ich rozwój i od tej pory przy każdej cieczce uwalniane sa dojrzale komórki jajowe. W wieku 5 lat zostaje juz tylko około 4500 pęcherzyków pierwotnych, u suki 10-letniej tylko około 500. W miarę zaawansowania rozwoju pęcherzyka jajnikowego (patrz schemat poniżej) we krwi narasta poziom estrogenow, co powoduje stopniowe przygotowanie organizmu suki do krycia i ciąży. Schemat ilustrujący kolejne stadia rozwoju pęcherzyka jajnikowego. Źródło: "Fizjologia zwierząt" praca zb. pod red. prof. dr hab. Tadeusza Krzymowskiego, PWRiL 1998 Estrogeny krążące we krwi powodują wzrost ukrwienia narządów rodnych, zmiany w obrębie pochwy, jajników, macicy, rozrost przewodów mlecznych w gruczole mlekowym oraz pobudzenie metabolizmu białek. tłuszczów, wapnia i fosforu, a także zmiany w sposobie zachowania suki - poszukiwanie samca i przyzwolenie na krycie. Stan gotowości rozrodczej suki przejawia sie silnie w sposobie jej zachowania - występuje silne pobudzenie nerwowe, niepokój, poszukiwanie samca, a wiec wzmożona ruchliwość i zwiększona wraziwosc na feromony samca. Stan najwyższej aktywności płciowej, w czasie którego suka pozwala na krycie, nazywamy ruja (estrus). W czasie trwania rui następuje owulacja, czyli uwolnienie gotowych do zapłodnienia komorek jajowych. Typowa malamucia cieczka trwa około 3 tygodni, w tym ruja przypada na środkowy tydzień. Owulacja występuje z reguły w drugim-trzecim dniu rui. Trzeba jednak cały czas pamiętać, ze sa to pewne wartości średnie - zdarzają sie suki dające sie kryć w pierwszym czy trzecim-czwartym tygodniu cieczki, wiec jeśli chcemy zapobiec niechcianej ciąży, nasza suka musi być pod czujna opieka i poza domem wyłącznie na smyczy przez cały okres cieczki. Suka w okresie rui działa instynktownie i należy sie spodziewać, ze hormony działające na jej mozg wezmą gore nad szkoleniem i posłuszeństwem wobec właściciela. Instynkt rozrodczy jest na tyle silny, ze nawet dobrze wyszkolone i na codzien posłuszne psy i suki wymykają sie spod kontroli właściciela i uciekają. Dlatego nawet najgrzeczniejsza dotąd suka z cieczka musi być wyprowadzana wyłącznie na smyczy. I dlatego niestety zdarza sie, ze psy czując zapach cieczki "głuchną i ślepną", pędzą do suki na oślep nie zważając na wołanie właściciela czy nadjeżdżający właśnie samochód... Jest to zresztą jeden z argumentów przemawiających za kastracja psów nie przeznaczonych do rozrodu, bo o ile sukę można kontrolować dla jej własnego bezpieczeństwa przez cały okres cieczki, o tyle właściciel psa mieszkającego w mieście praktycznie bez przerwy narażony jest na niebezpieczeństwo, ze jego pies poczuje zapach rui jakiejś suczki i pogna na oślep tam gdzie mu każe instynkt, narażając sie przy tej okazji na wiele niebezpieczeństw (potracenie przez samochód, zaginiecie i tak dalej). Wróćmy jednak do owulacji. Częstotliwość jej występowania zależy zarówno od uwarunkowań środowiskowych (np. może sie nie pojawiać u suki niedożywionej czy zestresowanej, może tez pojawiać sie tzw. cieczka prowokowana, która następuje w wyniku cieczki innej suki ze stada - wzajemna indukcja i synchronizacja cieczek zdarza sie często w większych malamucich stadkach), jak i genetycznych - niektóre suki maja cieczki co pol roku, inne np. co 9 miesięcy, albo mogą mieć coraz krótsze odstępy miedzy cieczkami. Cieczki w nieregularnych, dłuższych niż rok lub krótszych niż 4 miesiące odstępach, odbiegają od norm fizjologicznych i wymagają leczenia. Kupując sukę warto wypytać o o termin pierwszej cieczki i odstępy pomiędzy kolejnymi u jej matki i suk z rodziny - w naszym przypadku sprawdziło sie to w 100%. U zwierząt wolno żyjących sezonowa aktywność rozrodcza zapewnia urodzenie sie potomstwa w najkorzystniejszej porze roku, jednak u większości ras psów, w tym także malamutow, ten związek z klimatem zanikł w wyniku opieki człowieka, który może zapewnić optymalne warunki rozrodu niezależnie od pory roku. Dlatego tez suki maja cieczki (a także wylinki) niezależnie od pory roku. TERMIN KRYCIA Po owulacji komorka jajowa dostaje sie do jajowodu. Zdolność do zapłodnienia komórki jajowej jest bardzo krotka - starzeje sie ona bardzo szybko, tak ze juz po kilku-kilkunastu godzinach jest niezdolna do zapłodnienia, dlatego tak ważne jest dobranie odpowiedniego terminu krycia. Z nasienia do jajowodu dochodzą jedynie plemniki, plazma nasienia jest zatrzymywana w macicy. Plemniki przechodzą przez drogi rodne macicy bardzo szybko, niektóre juz po kilkunastu minutach znajdują sie w jajowodzie, jednak aby wystarczająca do zapłodnienia liczba plemników znalazła sie w jajowodzie, potrzeba około 1-2 godziny. Całkowita liczba wprowadzonych plemników jest bardzo duża, jednak do miejsca zapłodnienia dociera ich tylko kilkaset. Największa liczba plemników jest zatrzymywana w zagłębieniach szyjki macicy lub w cieśni jajowodu. Cieśń jajowodu jest uważana za magazyn plemników, plemniki zatrzymywane w jej górnej części mogą tam przebywać ponad 20 godzin. W okresie owulacji zdeponowane tu plemniki ulęgają aktywacji i przemieszczaniu w kierunku miejsca zapłodnienia. Następuję to pod wpływem lokalnego przenikania do ścian cieśni jajowodu hormonów uwolnionych z pęcherzyka w czasie owulacji. Droga plemników i komorek jajowych Źródło: "Rozród psów i odchów szczeniąt" Anna Nalazek, HANA-PRESS 1999 Jak widać, sukę można skutecznie kryć przed momentem owulacji, w jej trakcie i kilka godzin po niej. Płeć szczeniąt jest do pewnego stopnia uzależniona od momentu krycia, co wynika z różnic w budowie plemników. Płeć warunkowa jest obecnością chromosomów płciowych (para xx u suk, para xy u psów), komórki jajowe zawierają chromosomy x, a plemniki chromosomy x lub y. Z zapłodnienia plemnikiem z chromosomem x powstaje wiec zarodek płci żeńskiej, natomiast z chromosomem y - płci męskiej. Plemniki z chromosomem x sa większe, wolniejsze, ale za to żywotniejsze - jeśli krycie następuje przed owulacja, to one maja większą szanse na dotrwanie do momentu spotkania z komorka jajowa. Plemniki z chromosomem y sa mniejsze, szybsze, ale krócej żyją - jeśli krycie jest mniej więcej w czasie owulacji, to one dotrą do komórki jajowej jako pierwsze. Tak wiec kryjąc w pierwszym okresie rui mamy większe szanse na urodzenie sie suczek, kryjąc pod koniec rui możemy spodziewać sie przewagi piesków. Nie jest jednak jednoznacznie wyjaśnione, czy proces uwalniania komorek jajowych z poszczególnych pecharzykow zachodzi jednocześnie, czy jest rozciągnięty w czasie. Ponieważ owulacja występuje miedzy 3 a 5 dniem rui, a żywotność plemników waha sie od 24 do 48 (a nawet 72) godzin, najwcześniejsze krycie może odbyć sie w drugim dniu rui. Jednorazowe krycie wystarcza do zapłodnienia, ale tylko jeśli jest wykonane w optymalnym terminie, dlatego tez zawsze krycie sie powtarza - najwyższą skuteczność osiąga sie kryjąc w 4 i 6 dniu rui. Dla większej pewności można powtarzać krycie ponownie, np. kryć 3 razy co dwa dni. Trzeba jednak pamiętać także o tym, ze reproduktor potrzebuje czasu na regeneracje (po 2-3 skokach potrzebuje około 2 dni odpoczynku) i jeśli będzie kryl zbyt często, w kolejnych krociach nasienie będzie obniżonej jakości. Nota bene nasienie pochodzące od psów rzadko kryjących (lub kryjących po raz pierwszy) ma zwykle duży procent plemników z rożnymi wadami. Wraz z większą eksploatacja reproduktora jakość jego nasienia zwykle ulega poprawie (oczywiście nie można go eksploatować nadmiernie, z powodów wyżej podanych). Jak ustalić moment rozpoczęcie sie rui? Najprościej jest sprawdzać to kontaktując sukę z reproduktorem bądź jakimkolwiek zdolnym do krycia psem, wtedy po ich wzajemnym zachowaniu poznamy, czy nadszedł właściwy moment. Można tez próbować ustalić to na podstawie zachowania samej tylko suki - w okresie rui odstawia ona w charakterystyczny sposób ogon w bok, stojąc na szeroko rozstawionych tylnich nogach. Robi to w kontakcie z psem, ale także może sie tak zachowywać w wyniku drażnienia tylnej części grzbietu. Jeśli delikatnie drapiemy sukę u nasady ogona i odstawia ona ogon w bok, może to bycz dla nas wskazówka, ze suka jest w trakcie rui. Krycie w którymkolwiek dniu rui nie gwarantuje nam jednak zapłodnienia. Zdarza sie, ze reproduktor nie chce pokryć suki, pomimo ze ta stoi i zachęca go do krycia. W tym wypadku należy zaufać naturze, zachowanie psa może wskazywać na niewłaściwy moment krycia, za wczesny bądź za późny. Doświadczony reproduktor precyzyjniej niż człowiek potrafi określić optymalny termin krycia. Najprecyzyjniejszy laboratoryjny sposób ustalenia optymalnego czasu krycia polega na oznaczeniu poziomu wyzwalającego owulacje hormonu luteinizujacego (LH) we krwi. Powszechnie stosowany jest tzw. test progesteronowy, dzięki czemu termin krycia ustala sie na podstawie wzrostu stężenia progesteronu w surowicy krwi obwodowej. Kolejna metoda jest badanie śluzu pochwowego, który w trakcie cieczki zmienia swoje właściwości, miedzy innymi przewodzenie prądu elektrycznego. W Polsce używany jest Elektroniczny Wykrywacz Optymalnego Terminu Krycia Suk opracowany i produkowany przez firmę Draminski z Olsztyna. Wykrywacz poprzez pomiar oporności elektrycznej śluzu ustala czas zbliżającej sie owulacji. Testem pomocniczym może być tez test arboryzacji. Krople śluzu z górnej ściany pochwy pobiera sie na szkiełko mikroskopowe i suszy około 30 minut, następnie ogląda ja w 30-100 krotnym powiększeniu. Próbki pobiera sie od początku rui codziennie rano i wieczorem. Początkowo obserwujemy bezkształtna masę zbitych komorek, z czasem komórki te tworzą charakterystyczne "drzewkowate" skupiska - trwa to przez 1,5 - 2 doby. Suki kryte w tym czasie z reguły zachodzą w ciąże. Test ten, w przeciwieństwie do wcześniej opisanych, nie pozwala jednak ustalić optymalnego czasu krycia z jakimkolwiek wyprzedzeniem, nie ma wiec zastosowania przy planowaniu wyjazdu na krycie. Badania wykazały, ze przy prawidłowo dobranym, optymalnym momencie krycia, 95% suk zachodzi w ciąże. Nawet w przypadku tzw. trudnych do krycia suk wskaźnik poczęć wzrósł do 75%. Wykazano tez, ze powtórne krycie powoduje wzrost wkaznika poczęć aż o 45%. Warto obserwować sukę podczas każdej cieczki, tak żeby moc określić kiedy mniej więcej podczas cieczki występuje u niej ruja. Pozwoli nam to później dobrze zaplanować wyjazd na krycie. Przy dalszych wyjazdach, np. kryciach zagranicznych, trzeba pamiętać, ze zmęczenie i stres mogą zahamować owulacje, dlatego warto jest pojechać na miejsce wcześniej, pozwolić suce odpocząć i zaaklimatyzować sie w nowym miejscu. Podroż powinna być dla niej jak najmniej męcząca, z licznymi przerwami w jeździe, spacerami w spokojnych miejscach. Bez względu na długość podroży po przybyciu na miejsce suka powinna zawsze odpocząć, zapoznać sie z miejscem, gdzie ma nastąpić krycie. I pies i suka powinny przed kryciem trochę pobiegać osobno i załatwić swoje fizjologiczne potrzeby. Trzeba pozwolić suce na zapoznanie sie z psem, na chwile swobodnej zabawy, na swobodna grę wstępną, która jest niezbędnym elementem procesu krycia. Trzymanie psów na uwięzi i w ogóle zbytnie ingerowanie w proces krycia stresuje psy i na ogol bardziej przeszkadza niż pomaga. Krycie najlepiej przeprowadzić na świeżym powietrzu (suka będzie sie tam czułą pewniej niż w obcym mieszkaniu, psy będą miały więcej przestrzeni i swobody), w miejscu spokojnym, nieuczęszczanym przez ludzi, gdzie nic nie będzie rozpraszać psów i im przeszkadzać. Optymalnym rozwiązaniem jest ogrodzony ogród. Kiedy juz dojdzie do krycia i złączenia, należy psy przytrzymać, ponieważ zdarza sie, ze suka próbuje sie uwolnić i może nastąpić uszkodzenie prącia psa. Im mniej ludzi obecnych przy kryciu i przytrzymujących psy, tym lepiej. Pokryta suka nie kończy rui, dlatego należy ja w dalszym ciągu bardzo pilnować, wyprowadzać na spacer wyłącznie na uwięzi, tak aby nie doszło do powtórnego krycia przypadkowym psem. PRZYGOTOWANIA - Przed kryciem suki załatw wszystkie formalności w Związku Kynologicznym - suka musi uzyskać odpowiednie oceny na wystawach, następnie kierownik sekcji wpisuje jej do rodowodu uprawnienia hodowlane. Wykonaj niezbędne badania. - Skontaktuj sie jak najwcześniej z właścicielem reproduktora, którym zamierzasz kryć i poinformuj go o swoich planach (pamiętaj, ze może sie nie zgodzić na krycie) i spodziewanym terminie cieczki. Ustal cenę i warunki krycia. - Możesz na wszelki wypadek wybrać "reproduktora awaryjnego", gdyby z jakichś nieprzewidzianych przyczyn nie mogło dojść do krycia wybranym psem. - Przygotuj sukę do ciąży - odrobacz ja, upewnij sie, ze ma komplet szczepień, odwiedź weterynarza, aby ja obejrzał, ewentualnie zrób badania krwi. - Kiedy tylko zacznie sie cieczka, skontaktuj sie z właścicielem reproduktora. Pamiętaj, ze może sie zdarzyć, ze będzie on poza domem w trakcie rui, wiec musisz sie z nim wcześniej umówić (nam sie zdarzyło, ze przy planowanym dalekim wyjeździe na zagraniczne krycie suka dostała niespodziewanie cieczkę półtora miesiąca przed terminem, juz po kilku dniach dawała wyraźne sygnały, ze jest gotowa do krycia, a my nie mogliśmy sie dodzwonić do właściciela reproduktora - takie rzeczy trzeba załatwiać jak najszybciej, ażeby uniknąć przykrych niespodzianek) Jana Wiśniewska
To, ile trwa cieczka u psów jest zależne od konkretnej psiej damy. Szacuje się, że przeciętnie zajmuje ona 21 dni (około 3 tygodnie) i można w niej wyodrębnić cztery następujące po sobie fazy: 1. Faza poprzedzająca krwawienie (proestrus) Pierwsze oznaki nadchodzącej cieczki zaczynają się mniej więcej na 7-10dni przed krwawieniem.

Drukuj Strony: [1] 2 3 4 Do dołu Wątek: Wirusowe zapalenie napletka u psa (Przeczytany 22391 razy) Witam,Panie weterynarz stwierdziła u mojego psa wirusowe zapalenie napletka. Ma on na nim pewnego rodzaju grudki czy krostki. Pies badanie krwi i moczu ma ok. Nie ma np krwiomoczu, ale czasami spadnie mu kilka kropli krwi, mniej lub bardziej czerwonej. Jak dla mnie to chyba jest zapalenie nie napletka ale całego prącia, bo jest ono trochę obrzmiałe, zaczerwienione i na nim całym widać te grudki czy pęcherzyki. Według wet tego się nie leczy antybiotykiem. Mam to przemywać vagosanem - jest to mieszanka ziołowa do przemywania okolic intymnych i do łagodnych stanów zapalnych. Czy miał któryś z Waszych psów podobny problem? Zapisane Mój pies miał problem ale nie na tle wirusowym tylko użarła go nas do przemywania prącia i przestrzeni podnapletkowej używałam prepusolu,a jest to srodek silniejszy w działaniu od dziwne to stwierdzenie o wirusowym zapaleniu napletka a następnie podawanie wyłącznie leków łagodzących objawy,zwłaszcza,ze nie napisałaś,ze pies przyjmuje przy okazji leki p/wirusowe ( w ogole jaki wirus stwierdził wet?) a dodatkowo piszesz o pojawiającej się mimo to krwi w moczu ( czy na pewno w moczu? skąd te krople?)Proponowałabym konsultację u innego weta. Zapisane Dariex, pies nie przyjmuje leków przeciw wirusowych. Wet nie stwierdził jaki to wirus. Krew nie jest w moczu - badanie moczu jest ok. Krew pochodzi prawdopodobnie z tego stanu zapalnego prącia czy napletka. Dodam tylko, że pies raz w tygodniu dostaje zastrzyk ze sterydem na stawy, bo ma już 13 lat. Zapisane Jesli prącie czy napletek jest w takim stanie,ze krwawi to o poważniejszą infekcję nie ziółkami tylko łagodzi objawy doraźnie ale nie wet mówił coś o tym dlaczego nie ma poprawy?Ja bym na prawdę sugerowała konsultację z innym lekarzem,aby podjął konkretne kroki w się męczy,to na pewno nie jest dla niego przyjemne. Zapisane Wet mówi, że na to nie daje się antybiotyków, tylko płucze np ziołami, a jak to nie pomoże to wtedy jakiś zabieg operacyjny. Ale Jago ma 13 lat i 2 miesiące i w jego wieku operacja? Już sama nie wiem co robić! Chyba pójdę dzisiaj zaraz po pracy do innego weta, bo już się niepokoję. Szczerze mówiąc, to dziwię się, bo jest to naprawdę dobry wet, zawsze pomógł na jelita, teraz chodzę tam, bo Jago ma problemy ze stawami i było ok. Zapisane Może tak. Antybiotyki nie zabijają wirusów, ale stosuje się je przy różnych wirusowych infekcjach, żeby infekcja wirusowa nie przeszła w bakteryjną. Sterydy są białkami, czyli pożywką dla wirusów dlatego w żadnym wypadku sterydu na zmiany wirusowe się nie stosuje, bo to pogarsza i są maści p/wirusowe (takie jak na opryszczkę) i te spokojnie można jaki zabieg operacyjny ma wet na myśli? Otwieranie zainfekowanych miejsc jest bardzo niebezpieczne. Tak jak ropiejących zębów się nie wyrywa. Zapisane Jago,tyle,ze chyba wet sam nie wie z czego wynika ta się zastanów czy gdyby się u Ciebie wdała jakakolwiek infekcja z sączącą się krwią łącznie,to myslałabyś tylko o tym istnieje coś takiego jak leki p/zapalne,bo zdaje się,ze wet zna tylko antybiotyki albo zioła.. Zapisane Czysta krew kapiąca z prącia bardzo często jest objawem powiększonej prostaty. Zapisane Inny weterynarz polecił mi przemywanie nadmanganianem potasu. A jak nie będzie poprawy to przepisze inny specyfik. Mojego Jaga to chyba nie boli, bo ma humor, gra w piłkę i nie interesuje się tym zbytnio. Gorączki nie ma. Dzisiaj też nie zauważyłam krwi. Przemywam to więc mu na zmianę - vagosan i nadmanganian. Poprzedni wet mówiąc o operacji miał na myśli zabieg przyżegania. Zapisane Witam Wszystkich,Chciałam Wam powiedzieć, że dzisiaj wcale nie było widać krwi ! Chyba te płukania coś pomagają! Zapisane Dobrze, że jest poprawa Tylko z tym nadmanganianem uważaj, żeby nie przedobrzyć. Sama sobie kiedyś tak narobiłam chciałam, żeby się wszystko szybko wygoiło i roztwór robiłam za mocny - popaliłam skórę. Zapisane Etna,bardzo słuszna uwaga,faktycznie za mocny roztwór może poparzyć... Zapisane I to jeszcze w takim miejscu Zapisane Zapisane Jestem chemikiem, więc wiem co może narobić nadmanganian . Uważam bardzo!!! Pies nie był kastrowany. Dalej nie widać krwi ! Zapisane Drukuj Strony: [1] 2 3 4 Do góry

Spuchnięte prącie. Od kilku dni mój pies liże sobie prącie. Non stop praktycznie. Dziś jak leżał na brzuchu zaobserwowałam że jest bardzo spuchnięte i jest na nim ropa, albo to jakaś narośl. Kilka dni temu był strzyżony - nie wiem czy to ma jakiś związek ale wcześniej tego nie robił raczej.

Karłowatość składa się z brak produkcji hormonu wzrostu, choroba, która może wystąpić u psów. Jest to proces, który jest diagnozowany, gdy pies rośnie i jest obserwowany jako wzrost, który nie jest taki, jak powinien być w zależności od jego wieku i rasy. Ponadto w tym samym czasie mogą wystąpić niedobory innych hormonów, które prowadzą do innych procesów endokrynnych, takich jak niedoczynność tarczycy czy problemy z rujnością u kobiet, a u mężczyzn zanik jąder; oprócz problemów dermatologicznych i wtórnych infekcji. Diagnozę stawia się za pomocą pomiarów laboratoryjnych, a leczenie progestogenami w celu zwiększenia hormonu wzrostu. Jeśli nigdy nie widziałeś psa z karłowatością, oto zdjęcie owczarka niemieckiego z karłowatością. Pojawia się tylko ten futrzany, inny w tym samym wieku, ale zdrowy. W rzeczywistości oba psy są braćmi z tego samego miotu. Czytaj dalej artykuł AnimalWised na temat karłowatość u psów, przyczyny, objawy i leczenie, aby dowiedzieć się więcej o tym problemie endokrynologicznym, który może mieć wpływ na nasze psy. Czym jest karłowatość psów? Karłowatość lub karłowatość przysadkowa u psów to choroba endokrynologiczna w której występuje niedobór hormonu wzrostu (GH), który czasami pojawia się wraz z niedoborami hormonów wytwarzanych w podwzgórzu, takich jak TSH i prolaktyna. Powoduje to karłowatość lub brak normalnego wzrostu w miarę upływu miesięcy. Przyczyny karłowatości u psów To jest choroba wrodzona: szczenięta dziedziczą go po rodzicach w ramach autosomalnego recesywnego wzorca dziedziczenia. Najbardziej predysponowaną rasą wydaje się być Owczarek niemiecki, choć można go również spotkać u wyżeł weimarskich, pinczerów i szpiców. Objawy karłowatości psów Objawy karłowatości przysadki pojawiają się, gdy psy sięgną dwa lub trzy miesiące życia, zanim będą wyglądać jak normalne szczenięta. Jednak od tego momentu nadal mają szczenięcą sierść, następnie zaczynają ją tracić, powodując obustronne łysienie na tułowiu i prezentują mały, ale proporcjonalny rozmiar. Ponadto u psa z karłowatością przysadki można zaobserwować: Wydłużenie zamknięcia nasad kości długich. Ciemia otwierają się dłużej niż u normalnego szczeniaka. Zwapnienie kości prącia. Opóźniony wygląd zębów. Przebarwienia. Cienka i hipotoniczna skóra. Postępujący peeling skóry. Zaskórniki i grudki na skórze. Wtórne infekcje bakteryjne skóry lub układu oddechowego. Niedoczynność tarczycy w 2-3 roku życia. Zaburzenia rozrodu: anestrus (brak rui) u suk i zanik jąder u psów. Chociaż karłowatość sama w sobie nie jest śmiertelna, tak skraca oczekiwaną długość życia mniej niż 10 lat. Jeśli jednak Twój pies nie rośnie, może to wynikać z innych powodów, jak wyjaśniamy w tym innym artykule Dlaczego mój pies nie rośnie? Diagnoza karłowatości u psów Rozpoznanie karłowatości przysadkowej opiera się na objawach klinicznych i diagnostyce laboratoryjnej. Diagnostyka różnicowa Diagnostyka różnicowa karłowatości u psów obejmuje następujące choroby: Młodzieńcza niedoczynność tarczycy. Niedoczynność kory nadnerczy. Jatrogenny hiperadrenokortycyzm. Cukrzyca młodzieńcza Niedożywienie Bocznik portosystemowy. Dysgenezja gonad. Choroba kości Choroba nerek. Diagnoza kliniczna Diagnoza kliniczna opiera się głównie na obserwacji proporcjonalnego zmniejszenia wielkości psa zgodnie z cechami rasy i wieku, co często łączy się z innymi objawami klinicznymi, o których mówiliśmy, takimi jak problemy skórne. Analiza laboratoryjna Analiza laboratoryjna będzie oparta na badanie krwi z pomiarem niektórych czynników i hormonów: Morfologia i biochemia: hemogram i biochemia u tych psów są zwykle normalne, chociaż występuje hipofosfatemia, łagodna hipoalbuminemia, a w niektórych przypadkach może wystąpić azotemia (podwyższona kreatynina lub mocznik), ponieważ niedobór hormonu wzrostu może wpływać na rozwój nerek kłębuszki, odpowiedzialne za filtrowanie moczu. Analiza hormonów: analiza hormonów tarczycy zwykle odzwierciedla wzrost wolnej i całkowitej T4, ale w przeciwieństwie do tego, czego oczekuje się w niedoczynności tarczycy, czyli wzrostu TSH, u psów z karłowatością występuje spadek TSH z powodu braku uwalniania przez podwzgórze w tym nieład. Analiza czynnika wzrostu insulinyTest insulinowego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) jest najlepszym sposobem pośredniego odzwierciedlenia wartości hormonu wzrostu. U psów z karłowatością czynnik ten jest znacznie obniżony i wynosi poniżej 50 ng/ml. Inne sposoby diagnozy Innym sposobem na postawienie ostatecznej diagnozy jest stymulowanie uwalniania hormonu wzrostu za pomocą ksylazyna lub GNRH. U zdrowego zwierzęcia hormon wzrostu wzrośnie po tym podaniu, jednak w karłowatości efekt ten nie występuje. Leczenie karłowatości psów Leczenie karłowatości psów odbywa się za pomocą podawanie progestagenów, takich jak medroksyprogesteron, w dawce 2,5-5 mg/kg co trzy tygodnie w 6 dawkach. Następnie, w razie potrzeby, powtarza się co 6 tygodni. Lek ten indukuje produkcję hormonu wzrostu w gruczole sutkowym. Musi monitoruj i sprawdzaj psy co tydzieńponieważ może powodować akromegalię lub cukrzycę. Ogólnie rzecz biorąc, kliniczne objawy skórne ulegają poprawie, dorosłe włosy rosną i przybierają na wadze. Obecnie nie zaleca się leczenia bydlęcym, świńskim lub ludzkim hormonem wzrostu, ponieważ oprócz wysokiej ceny może pojawić się insulinooporność lub nadwrażliwość. W razie potrzeby należy również rozważyć podanie hormonów tarczycy lub glikokortykosteroidów. Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Karłowatość u psów – przyczyny, objawy i leczenie, zalecamy przejście do naszej sekcji Inne problemy zdrowotne. Bibliografia L. Alvarado. (2006). Zaburzenia wzrostu u psów. Dostępne pod adresem: J. Cerón, MJ Fernández, C. García, M. Hervera, SM Angulo, D. Pérez, C. Pérez, G. Santamarina. (2016). Podręcznik kliniczny chorób wewnętrznych małych zwierząt I. ESVPS, red. SM Publishing Ltd. Sheffield, Wielka Brytania. LE Fidalgo, R. Rejas, R. Ruíz, JJ Ramos. (2003). Weterynaryjna patologia medyczna. Drukarnia Kadmos. JlIsvy. 64 488 439 460 97 327 94 102 91

prącie u psa długość